از چند ماه قبل و همون روزهای اول که اوباما رو دیدم و اونو با رقیبش مقایسه کردم (فقط ظاهرشون رو) کاملا برام مشخص بود که اوباما قطعا رئیس جمهور آمریکا میشه و اینو به رفقا و اطرافیانمم گفتم و خب همین هم شد. چیز خیلی واضحی بود.
به همون واضحی هم میشه دید که، با اومدن این رئیس جمهور سیاه و سفید هم وضعیت آمریکا و سیاستهاش هیچ فرقی نمی کنه. مطمئن باشید سناریوهای تکراری با آدمهای جدید اجرا خواهند شد.
قابل توجه آقایان خوشحال

آخه آدم از دست این اردبیلیا چه کار کنه؟!!! واقعا کارهایی میکنن باور نکردنی... (اینجا بخونید)
آخه یکی نیست بگه.. بابا بزرگتری گفتن کوچیکتری گفتن...
یهوووو 30 کیلووووو میزنی روی دست حسین رضا زاده...
بابا پس احترام به پیش کسوت کجا رفته آخه...
این رکورد که شکستی مال حاج حسین رضازاده بوداااا.. بگذریم که همشهریته مثلا پیش کسوتته ها.. عجله که نداری .. حالا میخوای رکورد بشکنی بشکن .. اما نه 30 کیلووووو .. یه کیلو دو کیلو پنج کیلو.. فوق فوقش 28.5 کیلو .. خدائیش همین کارا رو میکنید که هی براتون جک می سازناااا.. قربونت برم، این رضا زاده خودش همه ی رکوردا رو شست گذاشت کنار حالا خدا آخر عاقبت تو رو ختم به خیر کنه ..
ولی خدائیش دمش گرم .. یه جوون ایرانی بازم از اردبیل یهوو 15 - 16 کیلو رکورد جوانان جهان و 30 - 31 کیلو هم رکورد جوانان آسیا که دست رضازاده بود رو جابجا کرد.. خداکنه اتفاقی براش نیفته و خاطرات پهلوونی رضازاده رو برامون زنده کنن.. واقعا یاشاسین ... براش دعا کنید چند روز دیگه بزرگسالان میخواد وزنه بزنه...
پس نوشت (شنبه 18/08/87) : و قهرمان بزرگسالان هم شد و رکورد خودش رو 1 کیلو دیگه هم زد .

من روی اباما شرط بندی میکنم.
کاملا مشخصه که رای میاره.
از همون اول هم مشخص بود.
کی می بنده؟
پس نوشت (شنبه 18/08/87): انتخاب شد.

خدائیش دیروز که بازی استقلال و پیکان (البته فقط نیمه ی اول) رو دیدم واقعا دلم برای مربی های پارسال استقلال مخصوصا ناصرحجازی سوخت. چقدر بنده خداها جززدن که مشکلشون گل نزدن بازیکنا (مخصوصا آرش برهانیه). واقعا یه مربی چی کار میتونه بکنه وقتی بازیکناشون به جای گل زدن گل لقط میکنن. الان امیرقلعه نوعی کلی میتونه سرش رو بگیره بالا و با غرور راه بره چون تیمش داره نتیجه میگیره. همش رو هم باید مدیون این باشه که فعلا ستاره هاش خوب گل میزنن. بنده خدا ناصرحجازی. ولی واقعا دست آرش برهانی درد نکنه. ازش ممنونیم.
خدائیش امسال بازیهای قشنگی رو از استقلال پرسپولیس دیدیم. نیمه ی اول بازی پرسپولیس و سپاهان هم یکی از قشنگترین بازیهای این فصل بود نیمه ی دومش رو هم که ندیدم.
بنده خدا ناصرخان.

بعد از 27 سال تازه دارم متوجه میشم زندگی که برپایه ی پول نباشه هیچ ارزشی نداره!!. کم کم دارم به این نتیجه میرسم همه ی روابط و دوستیها و ... رو باید با پول می سنجیدم و حساب همه چیزو از هم جدا می کردم.
توی این پنج شیش سال بیشتر از باقی عمرم اشتباه کردم اگه میخوام چهار پنج سال دیگه مثل الان افسوس نخورم باید از یه جایی شروع کنم.
رفاقت چیه صداقت چیه معرفت چیه مهربونی و عشق و هزار کوفت و زهرمار دیگه چیه وقتی همه ی ملاکها به پول ختم میشه. وقتی حتی اونهایی که تمام وقتت رو براشون میذاشتی و میذاری بدون پول قدمی از قدم برای کسی برنمیدارن وقتی تمام برنامه ریزیهاشون به پول ختم میشده و میشه تو چرا اینهمه خر تشریف داری و بهشون سواری مجانی میدی.. اینو خودت به خودت بگو چون دیگران دارن پشت سرت میگن. زودتر یه تکونی به خودت بده تا از روی کمرت بیفتن پایین.
دیگه سواری مجانی بسه.. خود دانی. امروز بهتر از فردا...

مدتی که می بینم استفاده از سایتهایی وب 2 یی (وب تو یی) بین دوستان رایج شده و سایتهایی مثل تویتر، فرندفید، فیس بوک ، فید ریدرها و ... بین کاربرهای ایرانی رواج پیدا کرده و کاربرهای فارسی زبون این سایتها دارن کم کم زیاد میشن.
خب شاید الان برای یه سریها سوال پیش اومد که اصلا وب 2 یعنی چی و این ابزارها و سایتها به چه درد میخورن و از این حرفا
منم مثل خیلیها تعریف کامل و جامعی از این جریان نمیتونم بگم و خودمم نزدیک یکماهه که دارم در موردش تحقیق میکنم تا اطلاعاتم رو تکمیل کنم الانم قصد ندارم در مورد وب 2 مطلب بنویسم فقط همینقدر میتونم بگم که با ابزارهای وب تویی یه مقدار وبها از اون حالت مرده در میان و یه کم زنده میشن و به قولی وبها و اطلاعات اونها راحت تر دیده میشن و در معرض دید عموم قرار میگیرن. خودتون یه جستجوی ساده بکنید مطالب خوبی دستگیرتون میشه.
بگذریم.
اما علت اصلی که من این متنو نوشتم این بود که یه بار دیدم یکی از دوستان به یکی دیگه از دوستان میگه ادامه مطلب...

تصویر پایین یکی از تصاویر مراسم استقبال از تیم ملی فوتسال کشورمونه که امسال موفق شد شگفتی ساز جام جهانی فوتسال بشه.

اون شخصی که دسته گل دور گردنشه و مردم به استقبالش اومدن یکی از بازیکنای خوب تیم ملی فوتسال علی اصغر حسن زادس. اما اون چیزی که من این سه چهار روزه دوس داشتم بنویسم در مورد جزئیات این تصویره که فکر میکنم شرح یه داستان تکراری و متاسفانه نارحت کنندس.
اون شخصی که گوشه ی تصویر با کادر و فلش سفید رنگ مشخص شده، صفر (محسن) حسن زاده برادر بزرگتر علی اصغر که اون هم سالهاست جزء بهترین فوتسالیست های این کشوره و البته کم کم داره پا به سن میذاره.
شاید خود علی اصغر حسن زاده و همه ی اهل فن هم قبول داشته باشن که از نظر فنی اصغر حتی انگشت کوچیک صفر حسن زاده نشه و هرچی توی فوتبال داره مدیون صفر باشه. منظورم این نیست که اصغر کارش ضعیفه نه اتفاقا اصغر یه فوتبالیست کلاسیکه که کاملا حقشه که در این موقعیت باشه ولی حرف من در مورد امسال صفره . بازیکنای بسیار زیادی که سالهای گل فوتبالشون رو در حسرت رسیدن به حقشون پشت باند بازیها و پارتی بازیهای گروهی به پایان می رسونن و همیشه باید اینطوری با افسوس نظاره گر افتخار آفرینی دیگران باشن و آرزوی یه استقبال رو با خودشون به دوش بکشن حتی به خیلی هاشون فرصت نشون دادن توانایی ها هم نمیرسه. البته این مشکلها و هدر دادن سرمایه ها فقط توی ورزش نیست. مطمئنا اگه این اعتمادی که امسال به بازیکنهای جوون شد و نتیجه هم داد توی همه ی بخش های ورزشی و غیرورزشی بشه نتایجی که کسب میشه باعث تعجب همه ی دنیا میشه ولی افسوس ...

این روزها خیلی ها از سادگی تیپ و لباس گلشیفته فراهانی بازیگر فیلم مجموعه دروغها در مراسم فرش قرمز صحبت می کنن و احتمالا عکس های اون رو هم دیدید. در حالی که این عده فراموش کردن که همین حضور معمولی گلشیفته فراهانی با فرهنگ ایران و ایرانی بر روی فرش قرمز شاید توی فرهنگ سازندگان فیلم سخت تر از حضور یک بازیگر زن معروف غیر سکسی به صورت عریان در این مراسم باشه - که البته گلشیفته فراهانی ثابت کرده که کارهای سخت رو به راحتی میتونه انجام بده!!-. البته خب با سرعتی که گلشیفته فراهانی برای پیموندن ادامه ی راهش در نظر گرفته و رسیدن به قله های افتخار هالیوودی مورد نظرش ، شاید برداشتن گامهای به این بلندی لازم باشه ولی امیدوارم با این سرعت و چندتا یکی کردن پله ها مشکلی براش پیش نیاد که بعضی وقتا یه سری مشکلا به این راحتیا جبران شدنی نیستن.

بددددددجوری دلم لک زده برای یه بارون غروب سیزدهه. همون بارونی که با اومدنش کاسه کوزه ی ملت رو بهم میریزه.
شایدم دلم برای یه غروب بارونی سیزده لک زده .  همون غروبی که گوشه ی چشم خیلیا رو بارونی میکنه.
شایدم دلتنگیم برای یه سیزدهس که غروبش بارونی میشه. همون سیزدهه ای که شروع شدنش نوید یه دوری بلند مدت رو میده.
خلاصه غروب باشه بارون باشه سیزدهه هم باشه.
کاشکی میشد سیزده رو توی پائیز میگرفتن . میشه؟
با کی باید صحبت کرد در موردش، شاید راهی داشته باشه.
پی نوشت: راستش شاید نزدیک به 6 - 7 ساله که سیزدهه رو درست لمس نکردم شایدم تا حالا اصلا لمسش نکرده باشم.

مدتیه که موج اینترنتی، خبری علیه سریالهای شب های رمضان امسال (1387) بخصوص سریال بزنگاه به کارگردانی رضا عطاران راه افتاده و افراد مختلفی در این خصوص نظر و مخصوصا مخالفتهای خودشون رو اعلام کردن. البته امروز به صورت تایید نشده ای خبر توقیف این فیلم رو اتفاقا موقع نوشتن همین متن شنیدم.
حقیقتش اول از همه بگم منم از این سریال بزنگاه اصلا خوشم نمیاد و اعتراضهای زیادی به پخش شدن اون و حتی ساخته شدنش توسط عطاران از روز اول داشتم و فکر میکنم طبق معمول یه سریال که فقط برای خندوندن ساخته شده و حتی در گروه لوده بازی هم نمیتونه قرار بگیره چه برسه به دسته های دیگه سریالهای خنده دار و حتی می شد به جای بزنگاه اسمش رو ..دنگاه گذاشت تا بلکه یه خورده از عطش علاقه به لوکیشن دستشویی آقای عطاران کم بشه. اما ناراحتی و اعتراض من به مسئولین صدا و سیماس که در این خصوص باید نظارت داشته باشن. ادامه مطلب...